Το γλοιοσπόριο ως ασθένεια εμφανίζεται στις περιοχές της Ιταλίας και της Ελλάδας που έχουν επαφή με το Ιόνιο Πέλαγος. Προκαλεί στα φύλλα μεταχρωματισμό και φυλλόπτωση. Αυτός ο μύκητας εξαπλώνεται στην ανθοφορία και στους αναπτυσσόμενους καρπούς μέσω ποδίσκου. Η επίπτωση όσο αφορά στο ελαιόλαδο είναι η υποβαθμισμένη ποιότητα και ένα κοκκινωπό χρώμα, αλλά και υψηλή οξύτητα. Το γεγονός ότι το γλοιοσπόριο της ελιάς εμφανίζεται λόγω της υψηλής υγρασίας, αλλά και υψηλής θερμοκρασίας δίνει δυνατότητα καταπολέμησης μέσω της χρήσης του ζεόλιθου. Ο ζεόλιθος εκτός από το να δεσμεύει βαριά μέταλλα τοξίνες και ελεύθερες ρίζες έχει την ικανότητα να απορροφήσει την τοπική υγρασία και να λειτουργήσει ως εξισορροποιητής. Ειδικά στη διαφυλλική χρήση όπου μπαίνουν 3 κιλά για 200 λίτρα νερού, μπορεί να προστατέψει και το φύλλο και τον καρπό από τις πιέσεις της ασθένειας, διότι τοπικά κατεβάζει το επίπεδο υγρασίας και δυσκολεύει την ανάπτυξη του μύκητα. Αν συνδυάσουμε τη χρήση του ζεόλιθου με το καλό κλάδεμα, που μειώνει την υγρασία εντός της κόμης, τότε έχουμε έναν αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης του γλοιοσπόριου της ελιάς, που μπορεί να γίνει τόσο σε συμβατικές όσο και σε βιολογικές καλλιέργειες με ένα κόστος που είναι πολύ μικρό, διότι αξιοποιεί και τη νοημοσύνη του παραγωγού που λειτουργεί προληπτικά.
https://www.lygeros.org/articles.php?n=43930&l=gr
